Je kunt deze tekst ook beluisteren in een podcast.
Meld je hieronder aan en wordt op de hoogte gehouden voor nieuwe afleveringen.
In dit artikel vind je de volgende onderwerpen:
"Arme ik blijft te dik", dat is één van mijn wat nieuwere oneliners waar ik heilig in geloof. Daarmee bedoel ik dat als jij blijft denken in de "arme ik kan toch niet afvallen, want arme ik heeft dat nooit meegekregen of arme ik heeft het al zo zwaar", dan gaat afvallen en de regie pakken niet lukken. Regie pakken is juist switchen naar de moedige ik. Dag arme ik, ik kies en bepaal zelf, ik heb regie.
Denken in tekort
Wat betekent het nou als je denkt in arme ik? Ten eerste denk jij dan ook vaak in tekort in plaats van in overvloed. Ik dacht vroeger vaak dat slanke mensen alles konden eten en ik altijd maar moest letten op wat ik at. Ik vond nee zeggen tegen eten dus altijd een opoffering of juist een hele prestatie. Ik vond het sneu voor mezelf dat ik weer nee moest zeggen. Heel veel mensen denken dus dat ze tekortkomen bij het afvallen. Dat is te herkennen in heel veel situaties. Denk bijvoorbeeld aan een ontbijtbuffet bij een hotel. Met zoveel lekkere dingen, en ja, zo vaak ga je niet naar een hotel dus moet je het er nu maar van nemen. Met het gevoel wat daar onder ligt, namelijk de angst om iets tekort te komen.
Liever slank dan bang
Ik geloof dus dat je moet denken in overvloed. Er is namelijk zoveel eten om je heen in onze maatschappij, het komt altijd wel goed. Hoe erg is het nou om een jaartje de pepernoten of oliebollen over te slaan? Je komt niks te kort er is juist te veel eten. Het gaat om bewust kiezen, en kiezen voor jezelf. Dus niet iedere keer denken "oh wat zonde dat ik nu dit niet kan eten", maar denk:
"Ik vind het prima, ik kan morgen ook nog wat lekkers eten, ik kom niks tekort"
Je komt niks tekort als je nu niet alle smaken kan proeven die je lekker vindt. Ik kies bij het buffet gewoon het ding dat ik het allerlekkerst vind, en dan geniet ik ook. Uiteindelijk wil ik liever slank zijn dan bang zijn dat ik iets tekort kom.
Alles is zo zwaar
Een andere vorm van de "arme-ik", is eigenlijk alles te zwaar vinden. Sporten is te veel doorzetten, liever gewoon eten dan de eetlust doorstaan etc. Terwijl je hier juist door heen moet breken. Zelf heb ik ook dit soort periodes gehad, dus ik herken het echt, maar ik weet ook wat dat betekende voor mij. Voor mij was dat een niet heel geïnspireerd of regievol leven. Het leven overkomt je dan eigenlijk alleen maar, het is meer overleven aangezien alles te zwaar is. Je kiest dan niet voor een fantastisch en bruisend leven met regie op je eigen voorwaardes. Terwijl je kan stralen op het podium van je eigen leven en on top of things kan zijn.
Daarom vind ik regie op je eetgedrag ook zo belangrijk omdat het doorzet op alle gebieden van je leven. Daarbij is het ook weer een positieve cirkel, want als dingen goed gaan in je leven, heb je ook minder eetdrang, tenminste zo was het bij mij. Het is dus zo belangrijk niet toe te geven aan die arme-ik-gedachtes. Het is misschien niet altijd makkelijk, dat ontken ik niet, maar het gaat om de gedachte die je daarbij hebt. Blijf je erin hangen? Wat leidt tot overgewicht tot je niet fijn voelen tot schuldgevoel. Of draai het om, en kun je de lichtheid ervaren in het hebben van regie en kiezen voor jezelf, voor wat jij wil doen en wat jij wel en niet wil eten.
Heb vertrouwen
De derde arme-ik zegt eigenlijk:
"het lukt me toch niet, waarom zou ik eraan beginnen"
Als jij helemaal geen verwachtingen meer hebt op het gebied van afvallen dat het kan lukken, dan val je ook niet af. Het gaat er ook hier om dat je dit doorziet. Het is niet dat je het werkelijk niet kan, misschien ben je zelfs al een keer afgevallen, jouw lichaam kan het heus wel. Je hebt het alleen nog niet geprobeerd, of misschien niet de goede aanpak gehad, er zijn altijd nog mogelijkheden, dingen die je nog kunt doen. Het enige waar het omgaat is dat je deze gedachtes tegen het lijf gaat, want deze arme-ik-gedachtes maken dat je het toch weer iedere keer laat lopen, omdat je er toch geen vertrouwen in hebt, en je toegeeft aan de gedachte dat het niet gaat lukken. De gedachtes kun je nog wel hebben, maar wordt ervan bewust, herken en erken het, en neem het mee onder je arm richting je doel. Bewijs steeds weer aan jezelf dat je het wel kan, en als je het nu kan, kan je het over een uur ook nog, en morgen ook. Het is iets wat je zeker kan, maar wel moet gaan doen. Pak regie en ga ervoor.
Maak het niet te groot
Als laatste wil ik de negatieve arme-ik benoemen. Die heel negatief is over afvallen.
"Ik moet weer afvallen, ik moet weer streng zijn, of ik moet weer opnieuw beginnen"
Op een gegeven moment als je alleen maar negatief bent over regie pakken en afvallen, wordt het ook een enorme opgave. Dan wordt het zo'n groot project in je hoofd, dat de drempel heel erg hoog wordt om te beginnen. Ik geloof daar niet in. Doe wat slanke mensen doen. Die eten ook wel eens twee dagen te veel chocola en slaan het sporten over. Maar, dat betekent niet dat je helemaal opnieuw moet beginnen. Het betekent gewoon dat je weer door moet gaan. Dat soort momenten horen er namelijk gewoon bij, dus maak ze ook niet te groot. Het is gebeurd, daar is niks meer aan te doen, maar je kunt wel doorgaan met de weg richting jouw doel, omdat je daar veel blijer van wordt dan machteloos overeten.
Zelfmedelijden
Als jij denkt in de arme-ik, dan blijf je eigenlijk hangen in zelfmedelijden, en daar heb je niks aan. Zelfcompassie heb je daarentegen wel wat aan. Het is dus niet zo dat je het nooit zwaar mag hebben, of gelijk moet geloven in afvallen, maar het gaat erom dat je er niet in blijft hangen. Dat betekent wel oog te hebben voor wat je voelt, en daarbij weten wat je behoeftes zijn. Ben je heel erg moe en heb je behoefte aan een middagdutje? Doe dat! Vind een manier om die behoeftes te vervullen met positieve gevolgen op zowel korte als lange termijn. Zelfcompassie betekent ook mild zijn voor jezelf bij een tegenslag, en dus niet jezelf straffen, maar juist aanmoedigen om het volgende keer beter te doen, zodat je ervan leert. Het is een proces, en fouten horen daarbij, maar hoe kan je doorgaan in plaats van helemaal opnieuw beginnen? Dat is belangrijk.
Afscheid nemen van arme-ik
Zelfmedelijden betekent arme-ik de boventoon laten houden en je gedrag erdoor laten bepalen. Het betekent eigenlijk niet meer echt voelen wat je nodig hebt, maar jezelf bedwelmen met bijvoorbeeld voedsel of drank. Het is juist niet openstaan voor je behoefte, maar op slot gaan met andere dingen, zoals eten. Arme ik blijft te dik. Maar, moedige-ik niet, die pakt regie. Die gaat met al zijn angsten en gevoelens onder zijn arm, op weg richting zijn doel. Je gaat van moeten naar willen. Je hoeft niet altijd de zin te hebben, maar je kunt wel in actie komen. Dat betekent 100% verantwoordelijkheid nemen voor je situatie en jezelf aanmoedigen richting jouw gekozen doel. Pak die regie, want je voelt je zoveel beter als je afscheid neemt van arme-ik en gaat voor zelf kiezen, succes.
