Helma viel in een half jaar tijd 33 kilo af en liep zelfs een marathon! In haar inspirerende verhaal vertelt ze hoe ze dit heeft gedaan en wat er is veranderd in haar leven.
Ik zat voor mijn gevoel altijd wel goed in mijn vel. Ik had niet zoveel last van mijn overgewicht, dacht ik. Ik ging toch altijd mee met de jongens naar het zwembad op vakantie? Bovendien korfbalde ik al jaren. Ik vond mezelf best actief en hield vol dat mijn gewicht geen belemmering of probleem voor me was. Wel was er altijd dat knagende stemmetje in mijn achterhoofd, dat me al toesprak sinds de puberteit. En dat ik tot drie keer toe zwangerschapssuiker had en de BMI-meter ver in het rode gebied wees (“zwaar overgewicht”) negeerde ik niet.
Ik heb werkelijk alle diëten geprobeerd. Maaltijdvervangers, soepdiëten, een leven lang fit, Sonja Bakker, de sportschool en zwemmen. Álles. En het werkte als een trein. Alleen nooit blijvend. Zodra ik het normale leven weer oppakte zat het er binnen no time weer aan. Na de zoveelste poging was ik moedeloos en helemaal klaar met ieder dieet. En dus zat er niets anders op dan mijn gewicht te accepteren. Ik kon toch alles en deed toch alles? Dan was er ook geen probleem. Ik was nu eenmaal zwaar en dacht: slank zijn is niet weggelegd voor mij.
Zonnen onder een pareo
Mijn man las over Mieke Kosters (Het Geheim van Slanke Mensen) in de krant. “Elke dag chocola, 12 kilo eraf”. En absoluut geen dieet. Hij vroeg dit boek voor zijn verjaardag. Met enorme tegenzin kocht ik het boek. Ik had zo’n aversie gekregen tegen afvallen en diëten. Ik wilde de situatie accepteren zoals die was. Totdat ik in de zomervakantie aan het zwembad lag.
Ik realiseerde me dat ik mezelf met mijn ‘acceptatie’ volledig voor de gek hield. Ja, ik ging mee met de jongens naar het zwembad. Maar ik lag de hele middag te zonnen onder een pareo (word je niet echt bruin van!). Ik realiseerde me dat ik me er – al dan niet op vakantie- bewust van was dat mensen op een bepaalde manier naar me keken. Ik voelde me niet zo vrij en actief als ik wilde. En dus sloeg ik na de zomervakantie toch het boek eens open.
Het Geheim
Al bij de eerste bladzijde was ik verkocht. Ik herkende me er zo in, het was alsof het over mij ging. De hele manier van denken sprak me aan. Alles mag, maar niet altijd. Bewust kiezen: niet én én maar of of. Geen menu’s meer die ik op de letter nauwkeurig moest volgen. En dat betekende dus geen dingen eten die ik niet lekker vind. En het belangrijkste voor mij: ik hoefde niet af te zien. Zo kon ik mezelf ook niet zielig vinden. Je mag immers toch? Alleen wil je niet altijd.
Ja, ik ging mee met de jongens naar het zwembad. Maar lag de hele middag te zonnen onder een pareo.
Aan de slag
De september na die bewuste zomervakantie besloot ik ervoor te gaan. Ik stelde een grens in van 1300 kcal per dag en hield alles wat ik at bij in mijn telefoon. Vaak maakte ik de avond van te voren een plan. Mijn snack zette ik er als eerste in, en mijn maaltijden plande ik hier omheen. Dan maar een boterham minder! Aan mijn stroopwafel komt niemand. En dus hield ik het eten van 1300 kcal per dag zonder moeite vol. Want ik kon blijven genieten van de dingen die ik het allerlekkerst vind.
Wel ging ik na verloop van tijd meer passen en meten, omdat ik doorkreeg wat de voedingswaarde van bepaalde producten was. Dan vond ik de chocokoek het aantal calorieën niet waard en nam ik een halve. Hoe erg is dat? Ik had nog steeds de smaak en mijn genietmoment. Ik stopte met het eten van dingen die ik al jaren uit gewoonte at. Zo aten het we regelmatig gekookte aardappelen, terwijl niemand aan tafel dit echt lekker vond. Nu eten we vaak aardappeltjes uit de airfryer. We genieten meer, maar nemen een kleinere portie.
-33 kilo en een brief aan mezelf
Ik begon in september met 95 kilo en wilde graag onder de 80 wegen, dan ging mijn BMI weer de goede kant op. Maar toen ik binnen een paar maanden op dit streefgewicht was dacht ik er niet aan om te stoppen. Het gaf zo’n ontzettend goed gevoel! Ik had er plezier in. Een vriendin nam me mee op sleeptouw om hard te gaan lopen. Iets wat ik eerder belachelijk en veel te vermoeiend vond. Het was ongelooflijk hoe ik steeds actiever werd en lekkerder in mijn vel ging zitten.
Vanaf het moment dat ik begon in september was ik in een half jaar 30 kilo kwijt. Ik was zo blij! Op mijn verjaardag in februari woog ik rond de 65 kilo en schreef ik mezelf een brief. In de eerste regel staat: “Je zult vast hele mooie cadeaus krijgen van de kinderen, maar het mooiste cadeau heb je jezelf gedaan dit jaar”. De brief hangt op mijn spiegel en ik heb ook een kleine versie in mijn portemonnee. Ik was zo trots dat ik het voor elkaar had gebokst. Wat een verschil met hoe ik me voelde en hoe ik eerder in het leven stond. Voor mij was deze verandering enorm waardevol.
Meer genieten
Achteraf kan ik zeggen dat mijn porties buiten proportioneel groot waren. Dat realiseerde ik me toen ik keek naar het eetgedrag van slanke mensen. “Eet jij dat maar?”, dacht ik dan. Of ik kwam erachter dat mijn ‘handje kruidnoten’ een heel ander handje was dan de maatstaaf die de verpakking hanteerde.
Door minder te nemen zag ik in dat meer niet beter of lekkerder is. Sterker nog, bewust eten maakt dat ik meer geniet. Vroeger propte ik wel eens snel een koek weg in de keuken, zodat mijn zoons het niet zagen. Wat heb je daar aan? Ik genoot er niet van en proefde het ook niet echt. Nu ga ik zitten voor eten en neem ik de tijd om ervan te genieten. Of het nu een koek is, een tussendoortje, avondeten of een stuk fruit.
Ik propte wel eens snel een koek weg in de keuken, zodat mijn zoons het niet zagen. Wat heb je daar aan? Ik proefde het niet eens.
Afvallen voor een marathon
Nu ben ik een aantal jaar verder en ik geniet ik er nog steeds iedere dag van om slank te zijn. Ik ben blij dat mijn kids nu een moeder zien die geniet van lekker eten en hier bewust mee omgaat, in plaats van een altijd stressende en lijnende moeder. Daarnaast geniet ik ervan dat ik fit en gezond ben. Afgelopen april heb ik zelfs een marathon gelopen! Als je me dat vijf jaar geleden had verteld, had ik je vierkant uitgelachen. Het was een fantastische overwinning.
Ruimte om te zoeken
Een marathon is iets waar je enorm naar toeleeft en veel voor moet laten. Ik kreeg veel reacties uit mijn omgeving: ga je niet te ver? Je bent nu wel heel erg afgevallen. Dat vond ik wel lastig. Na de marathon was ik het sporten even zat en liet ik eten en sporten bewust even op zijn beloop. Logischerwijs kwam ik een paar kilo’s aan, maar ik sprong niet in de stress. Ik weet dat ik altijd regie kan pakken.
Ik ben zoekende: wat vind ik een mooi gewicht voor mezelf? Waar vind ik mijn kleding mooi in staan? Op dit moment is 65 kilo mijn streefgewicht en daar zit ik nog twee kilo boven. Maar die 65 gaat me gewoon lukken, het is geen vraag meer voor mij. Ik heb geen stress, ben niet meer bang voor mislukking. Ik weet hoe ik de regie moet pakken en kan hier altijd op terugvallen.
Boodschap
Ik vind dat mensen zichzelf mogen accepteren zoals ze zijn. Je hoeft niets na te streven dat je niet bent. Maar ik heb zelf ervaren dat het zoveel leuker kan. Mijn overgewicht verliezen en lachend in de spiegel kijken, heeft me zoveel plezier en geluk opgeleverd. Er zat zoveel meer in mij! En dus zou ik tegen anderen willen zeggen: Je moet niks. Maar ga er eens voor. Kijk wat er gebeurt! Ik had ook nooit verwacht af te vallen en een marathon uit te lopen. Gun het jezelf om je te bevrijden van je overgewicht.
Interesse in ons 6-maanden coachplan? Klik hier voor meer informatie.
