Als kind was ik altijd zwaar. Dit kwam mede doordat ik veel medicijnen kreeg. Ik woog ongeveer 80 kilo toen ik 10 jaar oud was. Daardoor had ik al op vroege leeftijd problemen met mijn gezondheid. Toen ik ouder werd voelde dat nog steeds niet goed. Maar ach, ik had gewoon zware botten. En zo was ik nou eenmaal gebouwd. Een brede bouw, daar kun je niets aan doen. Dat zeiden de mensen om mij heen. Ik geloofde dat.
‘Gelukkig heb je een mooie glimlach!’ zeiden ze dan. Nou top zeg, bedankt!
Dat was echt niet altijd leuk om te horen. Ik werd er onzeker van. Steeds vaker dacht ik: ze zien Pedro helemaal niet, alleen een dikke man. Ik kom uit Portugal uit een familie waar niet zo veel geld was. Het was best een moeilijk leven. Toen ik begon met werken en mijn eigen geld ging verdienen ging er een wereld voor me open. Bij ons thuis moesten we altijd zuinig doen met het eten dat er was. Toen ik mijn eigen geld begon te verdienen kon ik alles kopen wat ik wilde. Dat deed ik dus ook: veel en vaak slecht eten. Ik werd dikker en dikker…
Diëten vond ik maar vervelend
Kort nadat ik mijn vrouw ontmoette pakte ik mijn spullen en vertrok ik naar Nederland. In deze tijd was ik op mijn zwaarst en woog ik 115 kg. In Nederland moest ik erg wennen aan nieuwe gewoontes. In Portugal at ik 2x per dag warm. Hier nam men brood mee naar het werk. In het begin compenseerde ik deze ‘karige’ maaltijden met ruim beleg op brood en veel snacks. Mijn gewicht werd er niet beter op.
Ik besloot gewicht te verliezen voordat ik mijn vrouw een huwelijksaanzoek deed. Dat moest dus zo snel als het kon! Mijn ambitie om er goed uit te zien gaf me vleugels: ik viel tot 95 kilo af in een vrij korte periode. Ik at zo min mogelijk, sloeg mijn ontbijt vaak over en at soms halve dagen helemaal niets. Dat zette ik door tot ons huwelijk.
Ik woog inmiddels 85kg. Na een tijdje besefte ik pas dat dit eetgedrag ook niet gezond was. Toen de kilo’s er weer aan sluimerden (en ik inmiddels weer 100 kilo woog) wist ik dat ik te streng geweest was voor mezelf! Niet eten, dat houd je niet vol. Zo’n crashdieet werkt nooit op lange termijn. Ik wist wel: als ik nu niets doe, weeg ik over een tijdje weer 115 kilo.
Tweede poging: eten wat ik wil én afvallen
Op een dag besloot mijn vrouw dat ze wat kilo’s kwijt wilde. Ze speurde het internet af. Het online programma van Mieke werd aangeboden met een aanbieding. Zij schreef zich in en vroeg of ik ook mee wilde doen. In eerste instantie wist ik niet wat ik hiervan moest verwachten… Ik had al zoveel diëten geprobeerd. En altijd was het vervelend. Al die dingen die je niet mocht nemen en de vaak vieze producten die je wel moest nemen. Ik had echt een nare associatie met het woord ‘dieet’.
Mijn vrouw vertelde mij dat deze methode anders was. Als snel merkte ik het verschil. Ik hield het zonder problemen vol. De ruim belegde broodjes en snacks werden vervangen door brood met magere kip of kalkoen. Dat vond ik lekker en vulde goed. Ik ging mijn voedsel cijfers geven. Ik ontdekte dat het meeste wat ik normaal gesproken opat, eigenlijk een 4 of 5 was. Dat at ik dus niet meer. Daarnaast ben ik elke dag gaan wandelen. In beweging zijn beviel me goed. Ik kreeg er energie van. Ik ging ook fietsen en zwemmen.
Afvallen werd zelfs leuk! Toen ik na een tijdje 75 kilo woog en niet het gevoel had dat ik mijzelf uitgehongerd had was ik ervan overtuigd dat ik dit mijn hele leven vol kon houden: ik kan eten wat ik wil. Misschien niet altijd zoveel als ik wil, maar wat maakt dat nou uit? Dat eet ik morgen wel weer.
40 kilo afgevallen, maar ook tegenslagen
Het meest frustrerende gevoel vond ik stilstand op de weegschaal. Als ik dat had, neigde ik sneller naar vettigheid. Ik heb nog best vaak gedacht: ik wil gewoon een pizza nu. Alleen ik wist ook dat als ik toe zou geven aan m’n impuls, de volgende pizza weer makkelijker zou zijn. Zo ging het altijd. In dat patroon wil ik gewoon niet meer terugvallen. Ik kan mezelf nu beter sturen. Heb geleerd m’n impulsen beter te beheersen. Vroeger nam ik toch nog een koekje als ik daar zin in had. En als één koekje extra kon, dan kon er ook nog eentje, en nog eentje. Het pak ging dan altijd op.
Niet dat ik nooit meer wat lekkers neem, maar ik denk er over na. Wil ik nu echt chocola? Dat is oke, als het past binnen m’n plan. Ik heb er ook vrede mee als dat niet zo is. Dan heb ik blijkbaar al genoeg gehad.
Géén zware botten en een mooie lach
Wat ik heb geleerd over voeding en keuzes maken wil ik graag aan mijn zoon meegeven. Ik wil hem laten weten dat je de touwtjes in eigen handen hebt. Dat het wel kan! Je kunt er goed en slank uitzien. Ik wil hem leren dat dik zijn niet te maken heeft met zware botten of een verkeerde bouw maar vooral met slecht en te veel eten. Dat sporten niet rot hoeft te zijn, dat het je juist energie geeft. Dat er zoveel lekker voedsel is dat niet ongezond is. En dat kiezen helemaal niet erg is. Maar bovenal wil ik hem een vader geven waar hij echt trots op is!
Interesse in ons 6-maanden coachplan? Klik hier voor meer informatie.
