Je kunt deze tekst ook beluisteren in een podcast.
Klik hier voor de podcast op spotify
In dit artikel vind je de volgende onderwerpen:
Ik ben opgegroeid met het idee dat er altijd wat lekkers in huis is, want dat hoort bij gezelligheid. Als er mensen op bezoek kwamen dan zorgde iemand altijd wel dat er wat lekkers aanwezig was. Dus dat lekkers, dat had echt een betekenis. Dat was voor gezelligheid en al helemaal voor gastvrijheid. Zo van:
"Wees welkom, leuk dat je komt, ik maak er wat gezelligs van, ik maak er wat van voor jou."
En in mijn eerste boek staat de quote: "Je kunt gastvrij zijn zonder gevulde koeken". Maar voor mij was dat dus helemaal niet zo normaal.
Alleen koffie
Ik heb zelfs tijden gehad dat als ik bij mensen op bezoek kwam die niks in huis hadden, ik dat ook echt raar vond, ik had daar zelfs een beetje een oordeel over. Dat vond ik een beetje karig en daar moest ik aan wennen. Nou, dat kan ik me nu helemaal niet meer voorstellen, dat gevoel is nu gelukkig verdwenen. Nadat ik in mijn eigen eetgedrag ben gedoken kwam ik erachter dat gezelligheid echt niks te maken heeft met eten, het maakt me geen snars uit of er nou wel of niet lekkers aanwezig is, zolang het maar gezellig is.
Ik weet ook nog goed dat een vriendin van mij vertelde hoe ze zo kon genieten van een kop koffie in de ochtend, lekker in het zonnetje, en dat ik echt dacht: hoe dan? Hoe kun je nou genieten van een kop koffie zonder iets erbij. Dat was echt ongelooflijk voor mij. Bij gezelligheid of een kop koffie hoorde echt wel wat lekkers. Nu kan ik me ook daar niks meer bij voorstellen, die verbazing die ik daar toen over had.
Tegenwerkende gewoontes
Toen ik bezig ging met afvallen zonder dieet, ging ik eens goed kijken naar mijn eigen gewoontes. Wat zijn nou dingen die ik deed, die echt tegenwerken bij het vinden van een andere relatie met eten. Nou, de gewoonte van veel lekkers in huis halen voor bezoek, is echt een flinke tegenwerkende factor. Als ik eerlijk ernaar ging kijken, kwam ik er namelijk achter dat ik niet gewoon iets lekkers in huis had voor bezoek, maar héél veel extra lekkers ging halen. Ik pakte de gelegenheid echt met beide handen aan. Ik gaf mezelf die vrijbrief om los te gaan onder de mom van: "anders ben ik niet gastvrij".
Het was eigenlijk weer zo'n excuusje van:
"Ja, voor deze gelegenheid mag het wel, en de overgeblevene dingen weggooien, tja dat is zonde"
Mijn eigen overtuiging
Na het besef van die slechte gewoonte dacht ik, hier wil ik wat mee, dit moet anders. Ik ging heel bewust stilstaan bij mijn eigen overtuiging. Is het werkelijk zo dat je alleen maar gastvrij bent als je veel eten in huis hebt? Het antwoord werd mij al snel heel duidelijk, nee dat is niet zo. Ik ging kijken naar bijvoorbeeld mijn slanke vriendinnen, en die hadden eigenlijk bijna nooit iets in huis, maar het was daar wel supergezellig. Ik voelde me daar absoluut welkom. Toen ik me eenmaal besefte dat dit alleen maar in mijn hoofd is, dat ik een soort gekke koppeling maak tussen eten en gastvrijheid, die er in werkelijkheid helemaal niet is, werd ik wakker. Gastvrijheid heeft niks te maken met eten, het gaat om het contact, dus die koppeling moet ik loslaten.
Vier dingen die je kunt veranderen
Na deze ontdekking ben ik hiermee gaan experimenteren, en ik heb niet het idee dat na deze verandering mensen zich minder welkom hebben gevoeld. Natuurlijk hebben wij ook nog wel eens een etentje of een borrel hier thuis, en dan haal ik absoluut voldoende, maar ik ben eerlijker naar mezelf en ik heb een aantal dingen echt veranderd in mijn gedrag. Ten eerste koop ik niet meer veel te veel. Ik koop gewoon voldoende, en niet extra zodat ik dat zelf later nog stiekem kan opeten. Ik koop ook nu dingen die ik zelf helemaal niet zó lekker vind, zodat de verleiding bij de overgebleven dingen ook niet zo groot is. Ten derde heb ik mijn overtuiging dus aangepast. Ik realiseer me dat gezelligheid en gastvrijheid hem niet zit in het eten, maar in je gedrag en de mensen. En als laatste heb ik me bedacht dat als er iemand langs komt en ik heb niks in huis, kan ik altijd samen nog wat gaan halen, we kunnen het altijd oplossen en dat doen we dan ook wel eens. Ik hoef met er niet meer per se op voorbereiden, ik stouw m'n huis niet meer vol met eten uit angst dat ik niet gastvrij genoeg ben.
Een dubbel probleem
Heb jij dit denk jij eigenlijk nog wel? Dan kan ik je twee dingen vertellen. Ik ken niet zo heel veel mensen met een gezonde relatie met eten die dit gedrag nog hebben. Dat extra veel kopen van lekkers. Want dat betekent eigenlijk dat je eten veel meer waarde geeft, dan dat het daadwerkelijk heeft. Eten is misschien zelfs wel liefde of dus die gastvrijheid. En een overtuiging of een associatie die niet handig is als je wil afvallen en als je slank wil blijven. Het tweede is dat je ook veel meer kans hebt op moeite hebben met eten afwijzen, nee zeggen. Die verkeerde associatie met eten en gezelligheid geldt hier natuurlijk ook. Dus je hebt eigenlijk een dubbel probleem als deze overtuiging blijft bestaan.
Gastvrij zijn kan ook anders
Zelf gastvrij zijn, zonder die gevulde koeken, dat kun je echt aanleren. Dat begint met bewustzijn en dat echte eerlijk zijn naar jezelf. Hoe ben jij gastvrij en hoe kan dat ook anders? Hoe kan ik gastvrij zijn zonder dat ik mezelf in de moeilijkheden breng. Dat is op dit moment belangrijk. Daar ben ik mee bezig. Dat vind ik belangrijk en daar kies ik ook voor en dan ga je op zoek naar die praktische oplossing. Je kunt doen wat ik doe, dus minder in huis halen of pas iets halen als het nodig is. Het kan van alles zijn. Maar wees je bewust dat dit een overtuiging is die leidt tot een bepaalde gewoonte. Die niet werkt als je echt wil afvallen en slank wil blijven. Je hebt hier dus echt iets in te doen. Er is werk aan de winkel.
