Ik woog 95 kilo en zag mijn eigen voeten niet meer
Mijn naam is Lisette. Ik ben 24 jaar oud en werk fulltime in een restaurant als chef bediening. Afgelopen kerst liep ik door de gangen. Ik kon mijn eigen voeten niet meer zien als ik rechtop stond. Oh man, toen baalde ik. Ik voelde me op dat moment echt vadsig! Toen was ik op mijn max. Ik woog destijds 95 kilo. Vanaf toen heb ik een maand geroepen: ‘In januari begin ik echt, echt, echt!’ Dankzij mijn bazin ben ik bij Skinnyminds terecht gekomen. ‘Haha… een boekje gaat mij toch niet vertellen dat ik af moet vallen’ zei ik eerst. Maar vooruit, ik gaf het een kans. Het boek was zo uit. Daarna ging het vanzelf
Ik wilde net zoals mijn schoolvriendinnetjes zijn
Ik ben bezig met afvallen sinds ik me kan herinneren. De eeuwige smoesjes ‘het zit in de familie’, ‘ik kan er niks aan doen!’, ‘het zijn de genen, ik heb het geërfd’ zijn allemaal voorbij gekomen. Mijn hele familie is aan de zware kant. Vooral mijn vader en moeder zijn veel te zwaar. Hierdoor ging het bij ons áltijd om afvallen.
Voor mij begon het toen ik als kind naar de schooldokter moest en 10 kilo zwaarder dan gemiddeld was. Vanaf dat moment stond ik regelmatig op de weegschaal. Mijn moeder probeerde van alles: dan mocht ik weer geen snoepjes, dan weer geen aardappelen bij het avondeten. Of ik kreeg alleen nog crackers mee naar school. Mijn vriendinnen vonden het maar raar. Ik wilde zo graag net als zij zijn! Door mijn overgewicht werd ik gepest. Het naarste was tijdens gym, als ik weer als allerlaatste gekozen werd. Als er spelletjes gedaan werden met zijn tweeën dan wilden ze niet met mij, ik was te sloom en te dik. Bij het omkleden achteraf werd er gelachen en gewezen.
Boven de prullenbak eten
Voor mijn werk at ik vaak snel. De kok zette dan bijvoorbeeld even de frituurpan aan voordat de gasten kwamen. Bij het rondbrengen van de bonbonnetjes bleven er vaak nog wel twee in de doos. Die at Lisette wel even op. We serveren bij veel gerechten heerlijke zelfgemaakte frietjes. Soms hadden gasten deze amper aangeraakt. Voordat ze de prullenbak ingingen haalde ik er altijd wel drie uit om die vervolgens in de mayo te dippen en naar binnen te werken. Ook de kok liet me regelmatig even proeven bij een nieuw gerecht. Of ik deed even snel een vingertje in de saus voordat de bak de afwas inging. Hetzelfde gebeurde bij de keukenmachine van het desert. Natuurlijk lepelde ik die nog even uit! Het waren zo wel heel veel hapjes en likjes op een avond. Vrijwel ongemerkt.
Ik at te veel calorieën
Toen ik bewuster naar mijn eetgedrag keek schrok ik hoeveel calorieën ik naar binnen werkte. In het begin was dat confronterend én moeilijk. Dan was ik nog zo aan het opletten en zei ik tegen mezelf: ‘Je lichaam is geen kliko, alleen de 10 nemen!’ Vervolgens kauwde ik gewoon op een overgebleven bonbonnetje uit het restaurant. Ik moest eerst steeds tegen mezelf zeggen: ‘Lisette, die keuken uit!’ . Ook ging ik ’s avonds op tijd naar bed om mezelf te beschermen tegen die zak japanse mix. Maar alles went, en inmiddels gaat het vanzelf. Geen en / en, maar of /of!
1200 kcal per dag
Ik begon heel streng alle calorieën in te voeren. Ik had voor mijzelf een doel gesteld: 1200 calorieën gemiddeld per dag. Meer at en dronk ik niet. Ik vul nu nog steeds mijn calorieën in maar wel minder streng. Als ik nog wat over heb, drink ik ’s avonds lekker een glaasje wijn extra. Ik ben inmiddels al een halfjaar op mijn streefgewicht. Ik mag alles maar wil het niet. KLAAR! Ik ben de baas.
18 kg minder maakt me zelfverzekerd
Natuurlijk zei mijn vriend in mijn dikkere periode dat hij me wél mooi vond, en dat ik goed was zoals ik was: ‘het gaat toch om het innerlijk’. Wat een onzin! Dacht ik dan. Met andere woorden: je hebt een leuk karakter maar wat eromheen zit is een beetje jammer. Ik haalde mezelf naar beneden. Ik durfde me zelfs niet om te kleden waar hij bij stond. Ik schaamde me voor hem en ook voor zijn vrienden! Wat moeten die wel niet denken: ‘die gaat met een dik mokkel’. Dacht ik toen.
Nu roept mijn vriend: ‘Potverdorie ik loop naast een lekker wijf op straat!’ en zijn vrienden zeggen tegen hem: ‘Wauw, dat heb je goed voor elkaar’. Dat doet me enorm goed. Ik geloof het! Die 18 kilo eraf maakt me zelfverzekerd. Mijn gewichtsverlies en vooral de regie op m’n eetgedrag levert me nog veel meer op! Ik doe mee met de stationsloop van Dalfsen van maar liefst 16,2 kilometer. Dat had ik vroeger nooit gedurfd.
Interesse in ons 6-maanden coachplan? Klik hier voor meer informatie.
