Mijn vriend zei ooit tegen mij voor de grap: ‘Als je 65 kilo bent, vraag ik je ten huwelijk’. Grappig dacht ik, maar dat zal nooit lukken. Ook al was ik inmiddels begonnen met afvallen, 65 kilo was nog ver weg. Dat ik überhaupt de zoveelste poging afvallen weer was begonnen, kwam omdat ik huilend achter de laptop kleren zat te bestellen in maatje 46. Mijn vriend zei: ‘Je moet stoppen met zeuren of stoppen met eten’. Maar ik had al zoveel geprobeerd…
Ook was ik een echte jojoër. En die diëten waarbij je niks mocht, gingen bij mij helemaal mis. Helemaal niks meer eten voelde als een straf. Als mijn vriend dan paprikachips had gegeten wilde ik maar wat graag met hem zoenen, zodat ik die smaak ook even kon proeven.
De knop ging om
Ik kwam meerdere voor- en nafoto’s tegen van Zij kent het geheim en toen dacht ik: weetje, ik bestel dat boekje gewoon, je wordt er nooit dommer van. Op de kaft stond: ‘Afvallen met wijn en chocola’, dat klonk goed, toch?!
Dus ik ben gaan lezen en ik kwam er al snel achter dat ik veel slechte gewoontes had. Ik had vaak vreetbuien en voordat ik het wist had ik de onderkant van de Japanse Bollenmix zak bereikt of zat het broodje Bapao in de magnetron. Maar toen ik het voorwoord las van het boek en mijn broodje Bapao in de magnetron wilde stoppen, besefte ik me toch dat ik dit maar niet moest doen. In twee dagen ben ik door het boek gegaan en de knop ging om. Vanaf dat moment startte het afvallen. Ik stopte met kcal drinken, behalve op feestjes dan, en ben fanatiek kcal gaan tellen.
65 kilo
Mijn vriend was verbaasd: ik viel af zonder dat hij het merkte. Huh? Nou, normaal veranderde altijd van alles in huis als ik aan het afvallen was. Dan wist iedereen het, omdat ik bepaalde producten niet meer in huis haalde, of altijd anders moest eten dan de rest. Maar dat hoefde nu helemaal niet. Het enige wat veranderde was mijn gewicht, want het ging best hard. Van de 90 kilo en in de tijd van mijn zwangerschap zelfs de 115 kilo nog aangetikt, ging ik in drie kwart jaar naar onder de 70 kilo. En toen kwam de dag dat ik 65 kilo woog. Nadat ik twee jaar op gewicht was, zei mijn vriend: ‘Belofte maakt schuld’, en hij ging op zijn knieën!
Salade vs pizza
Ik heb veel dingen geleerd. Voorheen nam ik altijd een salade als mijn vriend een pizza at. Ik dacht lekker gezond zo’n salade, maar mijn salade met mozzarella, walnoten en pijnboompitten, bevatte toch meer kcal dan een lekkere pizza. Ook een lekker stukje vlees eten met meer saus dan vlees, is verleden tijd. Ik geef mijn eten een cijfer en dat helpt veel. Het kcal tellen is niet meer nodig, ik ken nu de basis van hoeveel kcal iets bevat. Bovendien schep ik nog maar één keer op. Vroeger zat ik altijd te kijken bij het derde bord of er nog wat bij kon. Nu vraag ik mij bij één bord af of ik hier de avond mee door kom. En dat lukt! Ik wilde gewoon leven en eten en dat kan nu!
Chips laten voor wat het is
’s Avonds in bed lig ik nog wel eens te bedenken wat ik allemaal niet heb gegeten. Dan denk ik na: ik heb het gebak geweigerd op werk, de pannen niet uitgelikt en het toetje laten staan. Kleine dingen, die een groot verschil maken! Soms heb ik een gezonde slanke dag gehad en dan denk ik zal ik nog wat paprikachips nemen; maar het feit dat het mag, maakt vaak dat ik het niet meer hoef. Hoe gek ik ook op chips ben! En mijn vriend kan het weten.
Voorbeeld voor mijn kinderen
Tuurlijk ben ik een mens en blijf ik eten heel lekker vinden en schommel ik ook nog regelmatig. En als je wat kilo’s kwijt bent, wordt het ook moeilijker om strengere keuzes te maken. Je vindt jezelf immers al zoveel mooier dan voorheen. Maar ik hou altijd in mijn achterhoofd dat na 70 kilo 75 kilo komt. Ik ben nu al zes jaar niet meer boven de 70 kilo geweest en ik kan je vertellen dat dat eten echt niet op weegt tegen het geluk wat er tegenover staat!
Vroeger was ik echt onzeker en daardoor voelde ik me zelfs wel eens dom als ik op een feestje stond, maar dat gevoel is nu ik slanker ben ook verdwenen. Ik ben een ander mens en ik vind dat ik nu een goed voorbeeld kan zijn voor mijn kinderen. Ik vertel de keuzes die ik maak aan mijn kinderen, maar ik vertel ze niet welke keuzes zij moeten maken.
Jij kan toch alles eten?
Laatst at ik met wat collega’s en nam ik een punt pizza. Toen zeiden ze: ‘Ja, maar ja jij kunt alles eten’. Ondertussen zaten zij een broodje ‘gezond’ te eten met én kaas én ham én boter én ei op een broodje die van zichzelf al 300 kcal bevatte…
Ik heb ze een foto van zes jaar geleden laten zien, ze konden het niet geloven. Ik vertel dan ook graag hoe het hele afvallen avontuur mij is afgegaan en hoop andere mensen er ook mee te stimuleren. Het heeft mij namelijk zoveel gebracht: ik voel mij knapper, heb veel meer zelfvertrouwen én ik heb in het huwelijksbootje mogen stappen. Ik zeg zelf ook wel eens: ‘Ik heb een meerwaardigheidscomplex’!
Interesse in ons 6-maanden coachplan? Klik hier voor meer informatie.
