Hoofdhonger

Als je hoofdhonger hebt, hebt je eigenlijk geen echte honger. Je maag is niet leeg en ook je glucosegehalte in je bloed is op peil waardoor je hersenen geen seintje krijgen dat je moet gaan eten. Maar je hebt toch heel veel zin in iets lekkers en kan je je bijna niet inhouden om iets te eten. Maar waar komt de hoofdhonger vandaan? Hoofdhonger wordt ook wel emotie-eten genoemd. Voor een deel is emotie-eten aangeleerd. Denk maar terug als je vroeger gevallen was. Juist, dan krijg je een snoepje. Op deze manier ontstaat er in de hersenen een koppeling tussen verdriet, pijn en het troostende van zoet en suikerrijke voeding. Ook eten we vaak uit gewoonten omdat we vinden dat het erbij hoort. Zoals een koekje bij de thee, chips bij het tv kijken of een kaasje bij de wijn. Je bent je hier niet van bewust waardoor het lastig is om dit gedrag te veranderen. Probeer eens om een paar dagen een eetdagboekje bij te houden. Dit geeft je inzicht in wat je die dag gegeten en gedronken hebt. Zo kan je je eetpatroon gemakkelijk veranderen. Daarnaast kan het ook zijn dat je hoofdhonger hebt door verveling. De kinderen liggen op bed en er is niks leuks op tv en dan begint je maag opeens te rommelen. Je denkt bij jezelf: ohja ik heb nog chips in de kast liggen. Je begint de chips te eten en je voelt je gelijk een stuk beter. Verveling kan je een leeg gevoel geven en dit probeer je te vullen met eten. Als je structureel eet uit verveling is het een goed plan om hier iets aan te veranderen. Het is belangrijk dat je erachter komt wat je leuk vindt om te doen en waar je blij van wordt.