Afvallen lukt me niet…
Ik zit met een vriendin (40+) te kletsen na het sporten. Ze was vroeger dikker, en is inmiddels best slank. Toch weegt ze (weer) zo'n 6 kilo meer dan ze wil. ‘Hoe doe jij dat dan?' vraagt ze. ‘Ik wil dus echt graag die 6 kilo kwijt. Serieus. Ik sport me een ongeluk. Maar dat helpt niets. En met eten pas ik echt wel op. Oké ik kom gelukkig ook niet aan, maar er gaat ook niets af. Geen gram. Alsof het vroeger veel makkelijker ging dat afvallen. Soms heb ik het even te pakken, dan daalt de weegschaal. Maar als ik het dan een dag laat lopen, meestal na een feestje of zo. Dan zit alles er direct weer aan. Ik heb het gevoel dat afvallen mij gewoon niet meer lukt.'
Dat gezeur met kilo's en eten ook altijd
‘Tja', zeg ik. ‘Dit ken ik wel: de ‘net-niet-fase' noem ik dat. De meeste mensen die bezig zijn met afvallen komen hier wel een keer in terecht. Het gevaar is dat je zo gefrustreerd en moedeloos wordt, dat je alles weer helemaal laat lopen. Of dat je zwicht voor één of ander extreem dieet. Dat moet je dus allebei niet doen' zeg ik tegen vriendin. ‘Dat is korte termijn denken.'
‘Dat weet ik wel', zegt ze. ‘Maar het schiet inderdaad weleens door m'n hoofd. Dat gezeik met eten en kilo's ook altijd.' We moeten allebei lachen. ‘Maar even serieus, wat is dan je advies?'
Kiezen en doen
‘De kern van de net-niet-fase,' leg ik uit ‘is simpelweg dat je het niet doet. Je vindt van jezelf dat je best goed bezig bent en je idealiseert het verleden. Of dat beeld waar is of niet, is totaal niet relevant. Die vergoelijkende (je doet het best goed) & vergelijkende (vroeger ging alles beter en sneller) gedachten duwen je alleen maar verder in de machteloosheid. Ze helpen je niet vooruit. Als je er te veel naar luistert en erin gaat geloven, bereik je nooit je doel.
Bottom-line is: wat je NU DOET, werkt niet. En dan heb je twee opties: die 6 kilo accepteren en stoppen met klagen. Of je eetgedrag (nog meer) veranderen. Allebei is goed, als je maar kiest. Kiezen geeft rust. Je stopt met de strijd, je doet echt iets!'