Stralend voor de spiegel
Hoe vind jij het, dat je nu (weer) zo bezig bent met eten en afvallen?
Dat je in de spiegel steeds focust op je vet-rolletjes
Dat je steeds weer naar die kast loopt voor nog een stukje chocola, terwijl je heus wel weet dat je dat beter niet kunt doen...
Dat je op het strand je buik bedekt omdat je niet blij bent met je lichaam.
Arme ik
Ik had vroeger behoorlijk met mezelf te doen: Slanke mensen hadden geluk, zij konden eten wat ze wilden, zonder aan te komen.
En ik? Ik kwam van de wind al aan.
Ik moest mijn hele leven streng zijn en opletten, en ondanks al mijn moeite was ik nog steeds zwaarder dan zij.
Oneerlijk vond ik het; 'arme ik'
Een rotdag of feestje? Kom maar door met dat lekkers
Pas toen ik 33 was, na jaren jojo-en en switchen van dieet naar dieet, zag ik wat ik daarin zelf deed.
Ik kreeg inzicht in mijn patronen en keuzes, in mijn eigen rol.
Dat veranderde alles.
Het begon met het observeren van mijn slanke vrienden.
Ik kwam erachter dat zij best vaak 'nee' zeiden tegen eten.
Ik zag ze weliswaar wel bitterballen eten op een feestje, maar daarna namen ze niets meer.
Terwijl ik altijd dacht: op een feestje moet je het ervan nemen.
En dus ging ik, naast de wijn, los op de snacks.
Omdat het mocht.
Maar ik at ook te veel als ik een rotdag had.
Als ik moe was of ergens tegenop zag, was de chocola niet aan te slepen.
Dan had ik het verdiend, kan mij het schelen, dacht ik dan.
Mijn dag is toch al verpest....
Kortom: ik liet de situatie bepalen wat ik in mijn mond stopte: een feestje, een rotdag, een borrel, moeheid.
Ik pakte geen regie, zocht geen echte oplossing, nam geen verantwoordelijkheid.
Ik voelde niet eens invloed.
Ik was gewoon een lekkerbek zonder discipline.
Dus.