Nadia (-41,5 kilo): 'Ervaringsverhalen van anderen inspireerden me'
Eerder droomde Nadia weg bij de succesvolle ervaringsverhalen van anderen… en nu, 41,5 kilo lichter, deelt ze haar eigen succesverhaal:
Tot mijn zeventiende ben ik eigenlijk nooit dik of zwaar geweest. Maar toen de pubertijd aanbrak veranderde dat. Geld verdienen werd belangrijker dan sporten, en op mijn eerste vakantie met vrienden at ik alles wat thuis niet mocht en kon. Ik weet nog dat ik toen op vakantie tien kilo aankwam. Eigenlijk was dat het begin. Vanaf dat moment werd ik steeds zwaarder; tot ik bijna 120 kilo woog .
Wel deed ik veel afvalpogingen; ik heb denk ik bijna alle diëten geprobeerd. Dat werkte vaak wel, maar nooit blijvend. Iedere keer verviel ik weer in het oude patroon. Soms kwam er zelfs nog meer bij dan voor ik begon. Daar was ik vorig jaar echt klaar mee. Hoelang wilde ik mezelf nog voor de gek houden? Ik deed altijd wel alsof het me niet zoveel kon schelen, maar ondertussen was ik niet happy met mezelf. Ik wilde niet langer zo doorgaan en smoes na smoes verzinnen. Ik wilde echt veranderen, maar wist niet goed hoe ik dat moest aanpakken. Wat ik wel wist is dat ik niet meer wilde diëten; ik moest iets gaan veranderen wat ik voor de rest van mijn leven vol kon houden.
Geen dieet, wel kiezen
Een collega wees me op het boek van Mieke Kosters: Het Geheim van Slanke Mensen. Ze vertelde erbij dat het absoluut geen dieetboek was, maar ze je laat inzien hoe je anders kunt gaan denken. Om keuzes te maken in je eetgedrag. Dat maakte me nieuwsgierig en enthousiast; ik bestelde het boek en ben gaan lezen. Meteen herkende ik mijn situatie in wat ik las. Het bedenken van korte termijn excuses om tóch naar de kast te lopen? Dat deed ik ook. Ik wilde dat doorbreken en mijn doel voor ogen houden om daadwerkelijk die regie op mijn eetgedrag te krijgen. Want dat wilde ik eigenlijk veel liever dan snel wat lekkers uit de kast. Dat was al op voor ik het doorhad, en ervan genieten deed ik al helemaal niet.
Het is aan mij
‘Ik ga jou niet vertellen wat jij wel of niet moet eten’, wat was het een verademing om dat te lezen! Geen wijzend vingertje of ingewikkelde recepten. Wat ik wilde eten was dus helemaal aan mij. En logisch ook, denk ik achteraf. Want wie wil er een leven lang een menu tot op de letter volgen? Om een goede te keuze te maken begon ik na te denken over wat ik nu eigenlijk binnenkreeg aan eten en drinken. En belangrijker; wat ik daarin kon veranderen. Ik vroeg me af wat ik zeker wilde houden, maar ook wat ik weg kon laten. Afvallen is hoe dan ook iets inleveren, het gaat niet vanzelf.
Ik hield de eerste tijd mijn calorieën bij om daar inzicht in te krijgen. Ik ging overdag minder eten, zodat ik ’s avonds mijn bord met avondeten lekker mee kon eten. Dat was en is hetgeen wat ik echt heerlijk vind. Ik leerde keuzes maken en hield alleen de dingen over die ik écht lekker en de moeite waard vond.
Genieten én afvallen
Zo was het een van mijn gewoontes om cola te drinken, daar was ik echt aan verslaafd. Die gewoonte wilde ik doorbreken. Ik kocht twee liter flessen water en sprak met mezelf af dat die eerst op moesten. Dan nam ik in de avond een glas cola. Zo dronk ik meer en bespaarde ik een hoop calorieën. Uiteindelijk dronk ik steeds minder vaak cola. Sterker nog, ik drink het niet meer. Niet omdat het niet mocht maar omdat ik het steeds minder lekker begon te vinden. En iets wat niet lekker genoeg is wil ik niet meer.
Ik kreeg steeds meer regie en doorbrak de gewoontes die mij niets brachten. Ik voelde dat ik grip kreeg op mijn keuzes. Wilde ik een koekje bij de thee? Prima, maar dan liet ik het bij één. Hoewel ik eerder altijd enorm moest afzien om af te vallen, kreeg ik er nu ontzettend veel lol in. Uit eten? Geen probleem, dan hield ik daar rekening mee. Afvallen en genieten gingen goed samen.
Mijn doel als houvast
Uiteraard was het niet altijd makkelijk. Eetgedrag dat heel gewoon geworden is moeten veranderen is lastig. Maar ik werkte wel toe naar dat wat ik het liefste wilde. Het was mijn eerste doel om voor de zomervakantie, halverwege juli, onder de 100 kg te komen. Dat lukte, zelfs al 6 weken eerder dan ik had gepland. En dus stelde ik mijn doel bij naar onder de 90. Ook dat bereikte ik! En dus bleef het lukken nee te zeggen tegen een zak chips op de bank als ik moe was. Of een cracker als ik trek kreeg vlak voor het avondeten. Chips helpt niet tegen vermoeidheid, en je gaat niet dood van een beetje trek.
Van astma en overgewicht naar een kwart marathon
Toen ik de regie op mijn eten steeds beter onder de knie kreeg, besloot ik ook dat ik wilde gaan bewegen. Beter eten werkt, maar om nog fitter en energieker te worden moest ik ook wat gaan doen. Maar wat? Ik haat de sportschool, wilde iets dat past in mijn drukke leven en dat ik kon doen wanneer ik dat wilde. Dan kom je toch al gauw bij hardlopen uit. Jeetje, wat keek ik daar tegenop. Ik en hardlopen: ik heb inspanningsastma en woog tot voor kort bijna 120 kilo. En dan gaan rennen? Ik verwachte het nog geen meter vol te houden.
Toch was ik vastbesloten het te gaan doen. En ja, de eerste paar keer was het vreselijk. Ik was doodop en vroeg me af waar ik mee bezig was. Maar dan dacht ik aan de lange termijn. Aan het doel waar ik naar toe wilde. Zo hield ik vol en boekte ik vooruitgang. De kilo’s vlogen eraf. Uitendelijk heb ik in heel 2017 zeshonderd kilometer en twaalf officiële runs gelopen. Twee weken geleden liep ik de kwartmarathon in Rotterdam, zelfs sneller dan de tijd waarop ik gehoopt had!
Inspirerende ervaringsverhalen
Ik stelde steeds een nieuw doel, en ging ik in stapjes vooruit. Op deze wijze werden de stappen niet te groot en behaalde ik snel successen. Ik bleef gemotiveerd om door te gaan. Eind november vierde ik mijn verjaardag, en op die dag wilde ik onder de 80 kg komen. Dat lukte! Daarmee heb ik mezelf een prachtig cadeau gegeven; ik was bijna 40 kg afgevallen. Eerder liet ik me inspireren door de ervaringsverhalen van anderen. En hoewel ik ze enorm motiverend vond, had ik nooit gedacht dat ik ook zoveel succes zou hebben. Nu ben ik 41,5 kilo lichter en deel ik mijn verhaal. Het kan dus echt!
Van schaamte naar trots
Zo ben ik binnen een jaar meer dan 40 kilo kwijtgeraakt. Ik ben van maat 50/52 naar maat 40 gegaan. Van XXL naar maatje M en soms zelfs S. Van bh-maat 85B naar 75B, en van 128 cm op mijn heupen naar 81. Hardlopen hield ik eerst voor geen meter vol, nu loop ik een kwartmarthon in Rotterdam. Eerder werkte ik alles naar binnen qua eten en drinken, nu heb ik regie en kies ik alleen wat ik wil en lekker vindt. Mijn gevoel is veranderd van schaamte naar trots. Ik heb regie gekregen op mijn eetgedrag en levensstijl, en dit eigen gemaakt. Ik denk er nog weinig bij na.
En nu?
Is alles nu perfect? Nee, dat is het niet. Mijn lichaam is getekend en niet helemaal strak. Het valt me nog mee, maar op sommige plekken is het er wel. En eigenlijk kan ik daar prima mee leven. Het herinnert mij eraan dat ik dat nooit meer wil en nooit meer zo wil zijn. Het zorgt ervoor dat ik de regie wil en blijf houden op mijn eten en mijn levensstijl. Ik weet dat ik de juiste keuzes wil en zal blijven maken.
Of ik helemaal klaar ben? Mijn laaste doel is onder de 70 kg te komen, daarvoor moet ik nog 7 kilo afvallen. Maar met hoe ik me nu voel en hoe het nu gaat weet ik zeker dat me dat gaat lukken. Ik kan regie pakken wanneer ik wil. Ik heb me in jaren niet zo goed gevoeld, ben fit en energiek. Voor mijn gevoel kan ik alles aan!
Interesse in ons 6-maanden coachplan? Klik hier voor meer informatie.