Marit woog 101 kilo en had alles al geprobeerd

Toen ik begin twintig was woog ik 101 kilo. Goh, wat heb ik niet geprobeerd? Als ik alle kilo’s tel die er in mijn leven vanaf zijn gegaan (en er daarna weer bij op) kom ik uit op 84 kilo. Moet je nagaan! Op donderdag witlof en op woensdag andijvie. Bah. Het diëten kwam echt mijn neus uit. Tijdens al deze diëten was ik continu op zoek naar eten. Alles wat ik niet mocht, dat wilde ik.

Toen vertelde mijn zus over Mieke Kosters. Géén verboden middelen, wél afvallen. Dat klonk aantrekkelijk.

Ik ben naar het event geweest op 17 januari. Het lukte me daarna nog niet helemaal. Ik neem toch alleen het lekkerste, waarom werkt het niet voor mij? Dacht ik. In werkelijkheid, vond ik al het eten dat mij voorgeschoteld werd het lekkerst. Ik zei nog steeds geen nee tegen eten. Ik ben toen ook de online cursus gaan volgen met de gedachte daarmee op gewicht te blijven. Op gewicht bleef ik niet: ik viel 6 kilo af!

In totaal ben ik nu al 25 kilo kwijt. Ik ben over de helft!

Stap voor stap

Vroeger zou ik denken, jeetje… nog 8 kilo te gaan. Dat lukt me nooit. Nu denk ik: let’s do it!

Ik pak het anders aan. Eerst maar eens onder die 80. Met stapjes van 2,5 kilo val ik af. Dat is overzichtelijk. Als het me lukt, koop ik een bloemetje of een leuk tijdschrift voor mezelf. Nee, geen eten! Ik heb geen eten meer nodig om mezelf te belonen.

Zó ga ik niet het podium op

Ik zit op een musicalkoor. Tijdens één van onze repetities hebben we samen gekeken naar video-opnames van ons vorige optreden. Dat was voor mij een eyeopener. Toen ik mezelf op dat scherm zag dacht ik: NU moet er wat gebeuren. Over 1,5 jaar hebben we de volgende voorstelling en zó ga ik niet het podium op. Toen we laatst maten moesten doorgeven voor de kostuums, zei ik: jongens, ik ben aan het afvallen! Houd hier rekening mee. Vroeger had ik dat nooit durven zeggen. Dan had ik gedacht: ik blijf tot de voorstelling wel op gewicht. Dan pas ik in ieder geval de kleding. De reactie die ik van het team kreeg was zo positief! Ze werkten wel met klittenband zodat het kostuum groter of kleiner gemaakt kon worden.

Afslanktype’s oftewel mijn saboteurs zijn helder

Van de typetjes die Mieke beschrijft in haar boek Ik ken mezelf en ben slank heb ik last van de prinses, angsthaas en de erkenningsjunk. Ik merk meteen welke er langskomt. De angsthaas hield me eerder tegen mijn eigen patronen onder ogen te zien. Ik stopte m’n kop in het zand, vermeed risico’s. Nu heb ik hem al zo vaak uitgedaagd, dat die me niet meer tegenhoudt. Ik draai me alleen nog een keer om, om naar hen te lachen.

Eten roept me niet meer!

Vroeger at ik vaak omdat ik bang was honger te krijgen. Ik was in staat de hagelslag uit het pak te eten, nu neem ik er een beetje van. Dan heb je de smaak ook. Dat is voldoende. Eten roept me niet meer.

Ik houd bij wat ik eet. Ik proef dingen en bedenk of het echt de moeite waard voor me is. Zo vond ik de chocolademelk uit de automaat op mijn werk die ik elke dag nam, niet lekker genoeg toen ik er echt over nadacht.

Omdat ik mijn calorieën bijhoud ben ik bewuster gaan eten en drinken. ’s Avonds mag ik van mezelf chocola. Ik heb heel veel verschillende soorten geprobeerd en nu weet ik welke ik het lekkerste vind. Er lag laatst al een week een reep chocola in de kast.

Mijn man vroeg me waarom ik die niet opat.
‘Ik vind hem niet zo lekker!’ zei ik.
‘Jij vindt chocola niet lekker?’ vroeg man ongelovig.
‘Nee, deze is niet het allerlekkerst! Waarom zou ik deze dan nemen?’

Voor het eerst sinds het afvallen, voel ik me vrij

Alles geprobeerd met afvallen en eindelijk heb ik gevonden wat werkt. Het verschil is duidelijk te merken. Ik pas de ‘normale’ mode weer. Altijd moest ik naar grote winkels. Nu shop ik in de reguliere winkels. Als ik een restaurant binnenliep met stoelen met opstaande randen dan dacht ik: dit wordt een uitdaging. Als ik nu in een stoel zit met opstaande randen, dan raak ik ze niet eens. Het zijn dingen waar anderen zich nooit druk over maken maar die voor mij een grote rol speelden in mijn leven.

Veel meer dingen zijn vanzelfsprekend geworden. Ik heb niet meer het idee dat de halve wereld kijkt als ik wat eten in mijn mond stop. Toen ik laatst achter mijn jongens aanrende en ze nog inhaalde ook (terwijl ik niet eens buiten adem was), riep een man: ‘daar blijf je lekker slank bij’. Het eerste wat door me heen schoot was: dus je vindt me slank? De rest van de dag liep ik op een roze wolk.

Ik straal en neem volop deel aan het leven

Niet alleen ik, ook anderen merken het verschil. Ze zeggen dat ik straal zoals ik vroeger deed. Ik laat mezelf zien en ben weer spontaan. Het was altijd net alsof ik de wereld wel zag maar dat ik er niet aan durfde deel te nemen. Nu wel! Ik kan veel meer dan ik denk.

Waar ik vroeger angsten verstopte, daag ik ze nu uit. Ik heb op Facebook geknald dat ik met behulp van Mieke bezig was met afvallen. Dat was een risico opdracht uit mijn training. Ik was heel erg bang voor negatieve reacties. Die kreeg ik helemaal niet! Ik kreeg alleen maar steun.

Voor het eerst sinds mijn afvalgeschiedenis, voel ik me vrij!

Ik ben mezelf een stap voor

Natuurlijk kom ik ook wel tegenslagen tegen tijdens het afvallen. Wat het belangrijkst is, is dat ik nu weet hoe ik ermee om moet gaan. Zo was ik echt teleurgesteld dat er een reorganisatie op mijn werk plaatsvond. Vanuit mijn vertrouwde omgeving moest ik verplaatsen naar een hele andere omgeving. Dat vond ik best spannend. Het gaf mij veel stress.

Ik merk aan mijzelf dat ik na nieuws als dit, een paar dagen minder vrolijk ben. Dat is dan een alarmbel voor me. Ik weet dat ik dan extra op mijn eetgedrag moet letten! Ik ben mijn eetdagboek weer bij gaan houden. Ik weet: moeilijke momenten en tegenslagen houd je altijd, hoe goed het ook gaat. Ik moet mijzelf een stap voor zijn op zo’n moment. Alleen al de bewustwording van de trigger, de alarmbel en mijn omgang ermee, hielp om door te gaan. Ik ben de baas, niet mijn saboteurs.

Nooit meer 101 kilo

Ik weet best dat er meer triggers zullen volgen, maar ik weet ook dat ik nooit meer terug wil. Je gedachten bepalen je gedrag niet. Je kunt wel denken: ik wil eten! Maar moet je dan ook per sé eten? Nee! Soms moet je dingen accepteren zoals ze zijn. Je gedachten kun je beïnvloeden, gedrag kies je zelf. Van ‘ik wil eten’ moet je misschien maken: ‘ik ben toe aan ontspanning’ of ‘ik mag best teleurgesteld zijn’. Dat maakt stoppen met overeten makkelijker. Maar goed, makkelijk is het zeker niet. Het is lastig, maar niet onmogelijk. En hoe vaker je het doet, hoe beter je erin wordt!

Interesse in ons 6-maanden coachplan? Klik hier voor meer informatie.