Een jongensdroom komt uit

50 jaar en terug naar de studententijd.

Ik zie ze nog zitten aan tafel. Pokerfiches en biertje voor zich, Jagerbomb achter de kiezen. Vanwege Corona, konden ze nergens heen, ging wintersport niet door en vierden ze maar een Apres-ski feestje bij ons thuis.

Ergens in die tijd ontstond het plan: wat als we nu eens zelf een kroeg beginnen……

Mijn man (50) gaat al vanaf onze studententijd praktisch elke vrijdagavond de kroeg in met vrienden uit diezelfde studententijd. Vroeger ging ik meestal mee, in de loop der jaren ben ik een minder frequente bezoeker geworden. Sommige ‘vriendinnen-van’ zijn helemaal uit beeld verdwenen, er kwamen nieuwe bij, er kwamen kinderen en pubers. Maar wat er ook gebeurde, de mannen hielden stug vol. Vrijwel iedere vrijdag zaten ze er weer. Met dezelfde vrienden, dezelfde drankjes, dezelfde verhalen en dezelfde grappen waar ze nog net zo hard om lachen.

Een eigen kroeg dus.

Het leek mij een behoorlijk midlifecrisis idee, maar ook wel gezellig. Ik zag het wel voor me, ik kreeg er studententijd-vibes van. Ik wilde best weer eens een keer achter de bar staan. Nu onze kinderen ouder zijn, hebben we meer vrijheid. We hoeven geen oppas te regelen, ze zorgen zelf voor eten en ze zijn over het algemeen meer de hort op (en in de kroeg) dan wij. Het idee van een soort kantine, een leuk, klein kroegje waar je altijd wel iemand kent, leek me wel wat.

Vandaag (2 juli) is de officiële opening.

In Amsterdam, op de hoek van de Amstelkade en de Rijnstraat, treedt vanavond Dries Roelvink (19.30) op in DE RIJNBAR.

Het is er echt van gekomen. Alleen is er van het oorspronkelijke kleine, kantine idee, niets meer over. De mannen zijn een enorm bedrijf begonnen. De Rijnbar ziet er fantastisch uit, er kunnen 60 mensen eten én lunchen, ze hebben een zonnig terras, een zaaltje met eigen tap voor borrels en feestjes én elk weekend staat de bar al vol.

Elf bazen

Uiteindelijk hebben ze met 11 vrienden (waaronder m’n broer) de investering gedaan, de enorme verbouwing (die groter en groter werd) begeleid, een bedrijfsleider, kok en barpersoneel geregeld, de onderhandelingen met Heineken en anderen gevoerd, de huisstijl bepaald en nog veel, veel meer gedaan.

Elf kapiteins op een schip is, ook als je elkaar al zo lang kent, niet altijd makkelijk. Je leert elkaar weer van een hele andere kant kennen. Af en toe stopte ik mijn vingers in de oren omdat ik de discussies tijdens de Rijnbar vergaderingen niet aankon.

En de mannen? Die hielden stug vol. De kroegcommissie van dertig jaar geleden uit Groningen, staat er gewoon weer. Een jongensdroom is werkelijkheid geworden.

Veel van onze (oudere) kinderen staan er achter de bar, vriendinnen en ik vooral aan de bar (nou ja af toe erachter, omdat het zo leuk is).

De mannen zelf zitten nu niet meer elke vrijdagavond samen in de kroeg…, maar vaker.
Ze zijn niet alleen vrienden meer, inmiddels ook collega’s, zakenpartners en investeerder.

En ze willen door….

Maar niet vandaag!

Vandaag is het tijd om ongelooflijk trots te zijn. Op dertig jaar vriendschap, op een werkelijk fantastische kroeg en vooral op elkaar. Ze hebben het gewoon geflikt!

Kom je kijken als je in Amsterdam bent?
Zie https://Rijnbar.nl
Of volg ze op @rijnbaramsterdam

En als je denkt wat doet deze tekst hier??

Jij schrijft toch over afvallen?
Zie het maar als vooraankondiging van nieuwe blogs over wijn drinken en afvallen en over: ‘help mijn man hangt elke dag in de kroeg’ :-)

Maar ook over doorzetten, tegenslagen overwinnen, niet alles persoonlijk nemen en blijven focussen op het einddoel.
Dát heb ik mooi kunnen afkijken de afgelopen maanden.

Liefs,
Mieke