Anneke (-17 kilo) 'Ik maakte de afspraak om nu voor mezelf te gaan zorgen'

Tijdens mijn huwelijk was ik gewoon nog heel slank, ik geloof tussen de 60 en 65 kilo. Toen had ik echt een slank figuur. Echter nadat ik twee kinderen heb gekregen en mijn huwelijk gestrand was, toen kwam gaandeweg het gewicht er wel bij.

Het hardlopen laten lopen

Ik kom uit een gezin met hele lieve ouders, die de mentaliteit hadden van ‘werken en verantwoordelijkheid nemen’. Ik ben dus heel erg gewend om op mijn ratio te leven. Ik heb me nooit door mijn gewicht laten belemmeren, niet zakelijk en niet privé. Het tastte gewoon niet mijn zelfvertrouwen aan. Hierdoor viel voor mij de noodzaak van het afvallen weg. Ik wilde ook wel slank zijn hoor, maar ik nam het zoals het was. Zoals ik het van huis uit heb meegekregen. Ik ben er tijdens mijn traject achtergekomen, dat je met alleen je ratio er niet mee komt. Ik zorgde gewoon niet goed voor mezelf.

Jaren daarvoor zat ik op een hardloopvereniging en dat vond ik echt geweldig. Helaas heb ik dat letterlijk laten lopen, gewoon omdat er andere dingen belangrijker waren. Ik legde de prioriteit bij andere zaken en andere mensen in plaats van bij mezelf. In april voelde ik toch dat het allemaal niet meer goed voelde voor mijzelf en wilde ik verandering brengen in de manier waarop ik dingen aanpakte. 

Ik ben toch niet onnozel?

Ik kende het boek ‘het geheim van slanke mensen’ en had hem al gelezen, maar ik kon daar toendertijds niks mee. Ik had de rationele mindset nog en had dus veel meer baat bij diëten die zeiden wat ik wel en niet moest eten. Daar kon ik me goed aan houden. Helaas kwamen de kilo’s er toch altijd weer bij. Ik maakte zelf geen keuzes, ik legde de regie steeds bij een ander.

Ik had een goed basisplan gemaakt bij de diëtist, maar ik had toch het onderliggende gevoel dat er iets miste. Ik wist dat ik dieper met mezelf aan de slag moest om keuzes te maken waardoor ik beter voor mezelf zou zorgen. Ik wilde weten hoe het kon dat ik dat voor mezelf niet realiteit kon maken. Dat de keuzes zouden leiden tot een gezond gewicht. Ik kon alles beredeneren, maar dit lukte me maar niet. Ik dacht waarom krijg ik dit nou niet voor elkaar: “jeetje ik ben toch niet onnozel?”

Ik maakte een contract met mezelf

Tijdens het coachingstraject had ik al aan het begin aangegeven dat ik al wist wat ik moest eten om gezond te zijn, maar dat ik dat niet in de praktijk door kon voeren. Ik hoefde me dus niet te focussen op het rationele gedeelte, maar juist op het emotionele gedeelte. Hoe komt het dat ik niet voor mezelf kan zorgen. Je gaat naar jezelf kijken en dat is wel heel confronterend en soms ook verdrietig. Van hoe kan het dat ik zulke slechte keuzes voor mezelf maak dat ik op een gegeven moment te zwaar ben voor mijn lengte. Ik heb dit tijdens het coachingstraject geleerd, ik kan nu heel bewust andere keuzes maken. Ik heb geleerd om voor mezelf te zorgen.

Aan het begin van het coachingstraject teken je een contract. Dit was voor mij erg belangrijk. Ik had mijn zoon gevraagd of hij getuige wilde zijn, hierdoor had ik ook een soort van die afspraak met hem gemaakt. Vanaf nu ga ik goed voor mezelf zorgen en stel ik mezelf op de eerste plaats. Doordat ik die afspraak heb gemaakt met mijzelf en met mijn zoon, is er ook geen terugval geweest. Gewoon alleen maar doen en doorgaan. Ik had het gevoel dat ik steeds meer dieper bij mezelf kwam en keuzes maakte die goed voor mij waren.

De regiepot vol met nougat

Ik had voor moederdag nougat gekregen en dat vind ik echt super lekker. Normaal gesproken zou ik dat in één keer opeten, gewoon omdat ik vind dat het moet. Deze keer had ik met mezelf een deal gemaakt dat de nougat in de regiepot ging en op het moment dat ik er twee uit kon halen en deze ook mocht hebben binnen mijn caloriebudget dan mag dat. Zodra ik wilde eten vanuit een bepaalde frustratie of emotie of als ik dan over mijn caloriebudget heen ging, deed ik het niet. Het grappige is dat het helemaal zijn kracht verloor. Die pot stond daar en ik mocht het hebben, maar toen hoefde ik het niet meer. En dan maakt het niet meer uit in wat voor situatie je zit, je kiest zelf, je pakt zelf de regie.

Ik mag alles wat ik wil, maar ik hoef het gewoon niet

Ondanks dat mijn mindset nu compleet is veranderd, denk ik er toch aan om het lifestyleplan te gaan doen. Het is leuk om met de groep contact te houden, het klikte heel erg goed tussen ons allemaal. En zo heb je toch een stok achter de deur, maar ik denk niet dat ik terug ga vallen hoor. Mijn doelen zijn ook compleet anders. Ik ben aan het trainen voor de halve marathon! Wat ook leuk is, is dat ik een nieuwe spijkerbroek ging kopen en zo in maatje 38 gleed! En dat terwijl ik in april het coachplan begon met maat 44-46. Voor alle mensen die het coachplan willen gaan volgen is denk ik dit het belangrijkste: “Als je de onderliggende kern niet oppakt, los je het structureel niet op.”

Interesse in ons 6-maanden coachplan? Klik hier voor meer informatie.