Meld je hieronder aan en wordt op de hoogte gehouden voor nieuwe afleveringen.
In dit artikel vind je de volgende onderwerpen:
Mijn zoon en dochter hebben wel eens toets weken, en dan krijg ik altijd de vraag of ik ze even kan overhoren, en dat doe ik natuurlijk met liefde. Dat overhoren was vaak 's avonds, de avond voor de toets. Alleen op een gegeven moment paste dat helemaal niet meer in mijn schema, ik had voetbal, live sessies voor mijn trainingen, etc. Mijn avonden waren dus best wel druk, en we hadden daarom afgesproken het overhoren in de ochtend voor de toets nog even te doen. Op een gegeven moment kwam dat voor mijn kinderen niet helemaal meer goed uit, en was ik dan degene die zei:
"Ik kijk wel even in mijn agenda, ik schuif wel wat op zodat het op een ander moment kan".
Arme ik
Dit is heel herkenbaar voor mij. Als er iets nodig was dan schoof ik wel even in mijn agenda, niet alleen bij dat overhoren, maar op heel veel gebieden van mijn leven, ik paste me wel aan. Ik ga wel later hardlopen of ik pas mijn werkagenda wel aan. Ik regelde het voor hen, alleen ging dat ten kostte van mijn eigen plannen en agenda. Het gevolg hiervan is dat ik niet meer 100% de baas was over mijn eigen tijd, en daar raakte ik dan toch een beetje gefrustreerd van en eigenlijk automatisch schoot in de "arme-ik-gedachtes". Dan dacht ik dingen als: ¨
Waarom sta ik er ook altijd alleen voor? Waarom neemt niemand mijn tijd serieus? Waarom schuift iemand anders niet een keer met zijn agenda?".
Eigen verantwoordelijkheid
Laten we eerlijk zijn, deze hele situatie ligt natuurlijk niet bij anderen, maar volledig bij mezelf. De vragen die ik mezelf zou moeten stellen zijn:
"Waarom neem ik geen verantwoordelijkheid voor mijn tijd? Waarom geef ik mijn grenzen niet goed aan?"
Ik kan mijn frustratie dus wel uiten op anderen, maar er is maar één persoon die hier echt wat aan kan doen en dat ben ikzelf. Als ik mijn agenda en mijn grenzen niet serieus neem, waarom zouden anderen dat dan wel doen? Als ik dat wel ga doen, zou dat misschien even wennen zijn voor mijn kinderen, maar als ik duidelijk ben begrijpen ze dat prima.
Een goede moeder
Toen ik ging nadenken over waarom ik dingen zo makkelijk opzijschuif, kwam ik tot de conclusie dat dit komt door de overtuiging van: "Een goede moeder staat altijd klaar voor haar kinderen", en toen ging ik mijn gedachte challengen, want in hoeverre ben ik nou echt een goede moeder als ik steeds over mijn eigen grenzen heen ga, welk voorbeeld geef ik dan? En daarbij word ik soms een beetje chagrijnig, ik ga hun dingen verwijten en klagen. Ik schiet soms zelfs een beetje door en ga dingen overnemen van mijn man of kinderen waar ze helemaal niet om hebben gevraagd, waardoor ik hun eigenlijk het gevoel geef dat ik geen vertrouwen in ze heb. Ik geef dan onbewust de boodschap: "Kom maar, ik doe het wel, dan gaat het sneller, want ik kan het beter". Wat helemaal niet de bedoeling is. Eigenlijk heb je dus niet alleen jezelf hiermee maar ook de mensen om je heen, waarvoor je aan het schuiven bent.
Patroon
Gelukkig herken ik dit patroon al een tijdje in mezelf en ga ik daar nu heel anders mee om, ik ben duidelijker naar anderen en neem mijn verantwoordelijkheid en laat mensen ook hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Ik ben weer de baas over mijn eigen leven. Maar wat heeft dit nou te maken met eten en afvallen? Nou, ik las laatst een quote dat hoe je één ding doet, doe je alles. Als jij dit gedrag herkent, van het verschuiven in je agenda en dus het verschuiven van je grenzen in je leven, dan schuif je vermoedelijk ook met je grenzen in je eetgedrag. Dan pas je hoogstwaarschijnlijk makkelijker je eetplanning aan als het even niet uitkomt, of als het even moeilijk wordt.
Prioriteer jouw behoeftes
Als jij je wel aan je eetplan wil houden en afspraken met jezelf serieus wil nemen is het zaak om daar echt verantwoordelijkheid voor te nemen, jouw behoeftes prioriteit te maken. Zet jezelf op nummer één. Wees daar duidelijk over naar jezelf en naar anderen, want dan houdt iedereen er rekening met jijzelf voorop. Ook is het zo dat als jij gevoelig bent voor hoofdhonger en dus gaat eten terwijl je eigenlijk helemaal geen trek hebt, dit nog meer is in situaties waar jij niet de baas bent. Waarin je dingen laat gebeuren, en dus frustratie voelt en eetdrang krijgt om die frustratie weg te halen. Het kan ook zijn dat je gaat eten omdat je je grenzen niet durft aan te geven, omdat je dan geen goede werknemer of vriendin zou zijn. Dat je liever nog een extra koekje aanneemt, dan dat je je grenzen aangeeft en mogelijk iemand teleurstelt.
Eenzame strijders
Dit soort mensen noem ik eenzame strijders, mensen die altijd een verantwoordelijkheidsgevoel meedragen, die heel graag goed willen doen vooral voor anderen. Een strijder die heel veel dingen oplost en verantwoordelijkheid overneemt van anderen en die zichzelf daar vaak in verliest. Dat gebeurde bij mij regelmatig, en door die onderstroom daarvan, het gevoel wat je daaraan overhoudt, ging ik weer eten terwijl ik geen honger had. Dus, als jij jezelf verliest door altijd bezig te zijn met de behoeftes van anderen in plaats van je eigen behoeftes, dan ben je de regie over eten ook ongetwijfeld te vaak kwijt. Dat betekent geen regie op je eetgedrag en dus ook niet op je gewicht.
Begin met regie op je eetgedrag
Dit is een heel goed voorbeeld van een patroon die je makkelijk kunt verbreken. Ik geef veel beter mijn grenzen aan, ik weet wat mijn valkuilen zijn, ik ben daar alert op en ik kies dus veel vaker voor mezelf. Dat is het effect van regie pakken, en ik ben daarmee begonnen door regie te pakken op mijn eetgedrag. Als je dit herkent en je wil afvallen is mijn tip begin met regie pakken over je eetgedrag. Je hebt er niemand voor nodig, het is jouw keuze, jouw behoefte en je kan er helemaal zelf mee beginnen.
Als je de regie pakt over je eetgedrag voel je je zoveel sterker en trotser. Ik voelde me zoveel aantrekkelijker en dat heeft weer effect op alle anderen aspecten van mijn leven. Als je je beter voelt over hoe je voor jezelf zorgt dan doe je dat ook automatisch als het gaat om je agenda. Het gaat om keuzes maken, en afspraken maken met jezelf. Naar je eigen behoeftes luisteren en daarvoor gaan geeft zoveel vrijheid en dat is het effect van regie pakken op je eetgedrag. Daarom is het zo belangrijk en ook leuk. Het gaat dus niet alleen maar om je gewicht, natuurlijk is dat ook fantastisch als je afvalt, maar ook om waarom je het doet.
Het hoeft niet alleen!
Ik zeg altijd iedereen kan afvallen, maar je moet het echt willen. Niet in de zin van slank willen zijn, maar echt die regie weer willen pakken, en er echt voor willen gaan. Blijf niet langer in je eentje strijden. Als jij ervoor openstaat je patronen te doorbreken en aan de slag te gaan met afvallen zonder dieet, dan hoef je dat echt niet in je eentje te doen. Daarom heb ik mijn trainingen ontwikkeld, omdat ik weet hoe het werkt en ik heel graag mensen begeleid met het (terug) pakken van hun regie op eetgedrag. Als je die eenzame strijder in jezelf herkent, ga dan echt kiezen voor jezelf, maak je eigen behoeftes prioriteit, het maakt niet alleen jou leven leuker, het maakt je ook slanker en het maakt het leuker voor je omgeving. Succes!
